21-7-21 was de grote dag. Al weken lang heb ik samen met mijn man deze datum op het oog en tijdens het consult met de gynaecoloog heb ik gevraagd of deze datum nog beschikbaar was. Wat een geluk, onze geplande keizersnede mocht plaatsvinden op deze datum!

Deze 3e zwangerschap zou een geplande keizersnede worden, omdat de vorige 2 vaginale bevallingen helaas eindigde op de OK nadat er teveel schade was ontstaan na het persen. Met de kans dat dit nogmaals zou gebeuren, werd mij verteld dat vaginaal bevallen van ons 3e kindje eigenlijk niet verstandig zou zijn.
Dat was wel even slikken, maar aan de andere kant wist ik dit al direct nadat onze 2e zoon was geboren. Ik was dus wel een soort van voorbereid en kon mij vooraf goed verdiepen en voorbereiden op een geplande keizersnede.

Omdat ik zelf fotograaf ben en ook een aantal geboortes heb mogen vastleggen, weet ik hoe waardevol het is om beelden te hebben van de bevalling. Ik kwam in contact met Maaike en zij wilde dolgraag de bevalling voor ons vastleggen.

Ik wilde heel graag zo lang mogelijk onder zorg blijven bij mijn eigen verloskundige en dit was gelukkig geen probleem, zelfs 2 dagen voor de keizersnede mocht ik nog even bij de verloskundige langs. Zij hebben mij onwijs fijn begeleid en samen met mij naar alle opties gekeken qua voorbereiding en herstel.

Tijdens mijn voorbereiding op de keizersnede merkte ik dat ik het jammer vond dat de baby niet direct na de geboorte op mijn borst kon liggen, maar dat ik haar de eerste seconden alleen kon bewonderen door een doorzichtig doek. Bij de vorige 2 bevallingen had ik immers direct onze kleine mannetjes op mijn borst en dat gevoel is magisch in combinatie met het eerste huiltje dat je hoort.
Toen ik hoorde over een moeder geassisteerde keizersnede heb ik me hier goed over ingelezen en heb ik informatie ingewonnen. Wauw, dat wil ik ook. Voor mij komt dit het dichtst bij mijn vorige 2 bevallingen, maar dan alsnog een keizersnede.
Na goed overleg met de gynaecoloog heb ik mijn wens uitgesproken over de moeder geassisteerde keizersnede. Dit was nieuw voor haar en dit moest daardoor uiteraard overlegd worden met haar collega’s. Na een paar weekjes kreeg ik het verlossende woord, ‘We gaan het doen!’.
WAUW, het gaat gewoon écht gebeuren.

Ondertussen verloopt de zwangerschap heel goed en beweegt de kleine meid volop. Met 36 weken besluit ze in stuit te liggen en pas met ruim 38 weken is ze uit zichzelf weer omgedraaid en ligt ze goed met haar hoofdje naar beneden.

De grote dag is aangebroken, op de afdeling krijg ik nog een peptalk van de kraamverpleegkundige die toevallig bij ons 2e kindje ons heeft verzorgd tijdens de kraamweek. Momenteel is zij werkzaam in het ziekenhuis en om haar even te zien voelt heel fijn en vertrouwd.

Nadat alle voorbereidingen in de OK zijn gedaan, werd ook ik voorbereid en steriel gemaakt. Heel kort daarna hoorde we de kleine meid al huilen, zelfs nog voordat ze goed zichtbaar was. Na het seintje van de gynaecoloog mocht ik met mijn handen naar haar hoofd en was het magische moment daar. Met hulp en ondersteuning van de gynaecoloog mocht ik ons 3e kindje helemaal zelf aanpakken.
Ze liet direct goed horen dat ze er was, WAUW daar is onze kleine Sophia! Dit was precies zoals ik had gehoopt dat alles zou verlopen. Heerlijk meteen op mijn borst en daar mocht ze blijven, want ze had meteen een goede start! Dat eerste huiltje en dan dicht bij mij en in mijn handen.

Dankbaar dat dit mogelijk was en dat Maaike erbij was om dit magische moment voor ons vast te leggen. We zijn heel erg blij met de waardevolle beelden die Maaike heeft gemaakt, het is een herinnering om nooit meer te vergeten!

Het geboorteverhaal van Sophia

Liefs Marguérite

Ik wil ook een geboortereportage

Het geboorteverhaal van Lewis

 Het geboorteverhaal van Elise

Het geboorteverhaal van Sophia

Het geboorteverhaal van Lewis

Lees hier hoe er teruggekeken wordt op mijn aanwezigheid als geboortefotograaf.

Geboorte verhalen

Bekijk hier mijn recente werk op Instagram

X  SLUIT MENU

Navigate